Wp/fy/Ald Ingelsk

Ald Ingelsk (Ing. Old English, A-Ing. Ænglisc sprǣc; ek wol Anglo-Saksysk neamd, is in iere foarm fan Ingelsk, dy't gewoanlik wie yn wat no Ingelân is en súdlik Skotlân út it midden fan de V oant midden XII ieua.

It Aldingelsk wie Westgermaansk en dêrom nau besibbe oan Aldfrysk en Aldsaksysk. Yn ferliking mei it moderne Ingelsk wie it Aldingelsk morfologysk riker en like it moderne Yslânsk, en de stavering derfan wjerspegele mear útspraak. It hie fiif gefallens: nominatyf, akkusatyf, genityf, datyf en ynstrumintaal ( dy lêste hie in bysûndere foarm allinnich foar foarnamwurden en eigenskipswurden, en yn de âldste monuminten foar manlike en ûnzijdige haadwurden geslacht iental); trije Nûmers: Singular, Dual en Meartal; en trije geslachten: manlik, froulik en ûnsydich.

Foarbyld

Wikipǣdia biþ wīsdōmbōc on fela geþēodum, þe ǣghwā mæg ādihtan. Āfēdaþ þūsendu brȳcera him ætgædere mid þǣre wiki hȳrlingum, and wreþaþ þæt unfeohsēcende Wikimedia Staþol hit. Mid þǣm gecyndum gewrita þe sind gewunelīce gefunden on wīsdōmbōcum, hēo hæfþ wīsdōm þe man ceann gewunelīce findan in gēarbōcum, stedenabōcum, and tīdgewritum; and hēo āscrifþ nīwe tīdinge.